วันอังคารที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ได้โปรดเถิดครู

ถึงคุณครูที่รักของข้าพเจ้า..ได้โปรดใช้วาจาที่ไพเราะกับลูกศิษย์หน่อยเถอะเจ้าค่ะ...คุณครูกรุณาทำความเข้าใจกับคำว่า "ความแตกต่างระหว่างบุคคล" หรือ "พัฒนาผู้เรียนตามศักยภาพ" ด้วยค่ะ..อย่าพึงใช่คำว่า "โง่" กับลูกศิษย์โดยเด็ดขาด  เพราะถ้าผู้ปกครองย้อนกลับมาจะหน้าแตก..."ถ้าลูกผมฉลาดผมจะเอามาเข้าโรงเรียนทำไม"...นี่คือ เสียงตามสายที่ได้รับวันนี้...



ครูรู้ไหม  แม้แต่ควายก็ต้องมีโรงเรียนสอน  ลิง  หรือสุนัขก็ต้องเข้าโรงเรียนเพื่อให้มันฉลาดขึ้น ทำงานได้หลายอย่างดังที่คนต้องการ  แล้วนี่เด็กเป็นคนแท้ ๆ ..เราต้องการให้เขาเป็นดีของสังคม  ก็ต้องเข้าโรงเรียนเพื่อ ขัดเกลา อบรมบ่มนิสัย  ผู้มีอาชีพครูมีหน้าที่ทำตรงนี้มิใช่หรือ...




วันจันทร์ที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

วันดี ๆ


เมื่อวาน 28 พฤศจิกายน เป็นวันคล้ายวันเกิดของเราเอง  ปกติแล้วก็ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับวันนี้ แต่วันนี้ตั้งใจว่าก่อนไปทำงานแวะใส่บาตรเสียหน่อย  เพราะทุกวันออกจากบ้านก็เจอพระภิกษุสงฆ์เดินรับบาตรอยู่แถวหน้าหมูบ้าน  เพียงเราไม่ได้เตรียมอาหารไปเพื่อใส่บาตรเท่านั้น  แต่ช่างเป็นเรื่องแปลกมากวันนี้ไม่เจอพระบิณฑบาตรเลย..ขับรถมาก็มองสองข้างทางกะว่าถ้าเจอพระบิณฑบาตรอยู่จะจอดรถใส่บาตรตามที่ตั้งใจไว้..จนถึงที่ทำงาน..ไม่เจอจริง ๆ แฮะ

ภาพประกอบ : ที่อำเภอปาย

ไหน ๆ ก็ตั้งใจแล้ว เมื่อเซ็นชื่อเสร็จขับรถไปยังสำนักสงฆ์ใกล้ที่ทำงาน  เห็นพระรูปหนึ่งเพิ่งกลับจากบิณฑบาตร กำลังจะวางบาตร  ได้จังหวะเลยเรา  จึงเข้าไปแจ้งความประสงค์ว่าจะมาใส่บาตร  พระท่านก็ใจดีเหลือเกิน วางบาตรลงแล้วรื้ออาหารที่อยู่ในบาตรออกเกือบหมด  แล้วรับของที่ฉันเตรียมมาทั้งหมด 6 ชุด  พระท่านบอกว่าไหน ๆ ก็มาถึงวัดแล้วก็กรวดน้ำให้ครบเครื่องเสียเลย..เห็นไหมว่าวันดี ๆ เช่นนี้  ก็มีอะไรดี ๆ ให้เราได้เห็นเสมอ ๆ  ความสำเร็จมันขึ้นอยู่กับความตั้งใจ...

วันอังคารที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ความทรงจำที่ยิ่งใหญ่ "ผู้ปิดทองหลังพระ"


จิตสาธารณะเป็นความประสงค์ของจิตที่ไม่มีใครบังคับ...

"อันความกรุณาปราณี 
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ 
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน"

เมื่อได้เข้าทำกิจกรรมที่เป็นประโยชน์แก่ผู้ประสบอุทกภัยใหจังหวัดสุพรรณบุรี อยุธยา อ่างทอง ระหว่างวันที่ 30 ตุลาคม -3 พฤศจิกายน 2554 กับกลุ่มเยาวชน To be number one เทศบาลเมืองเบตง  ซึ่งจิตใจงดงามยิ่งนัก

ทุกคนมาด้วยจิตอาสา  ไม่ผ่านหน่วยงานราชการ  ไม่มีเงื่อนทางราชการ   ต้องการจะหยิบยื่นน้ำใจให้ถึงมือผู้ประสบภัยโดยตรง   พวกเขาระดมทุนจากพื้นที่เบตงมาประมาณสองแสนกว่าบาท  พร้อมเสื้อผ้า อาหารแห้ง  และหมี่เบตง ที่นำมาปรุงสด ๆ ห่อกันสด ๆ พร้อมแจกจ่าย  ให้ทันเป็นอาหารกลางวันของทุกวัน  ตามสถานที่ต่าง ๆ ที่ผู้ประสานงานในพื้นที่นำไป

ผู้ประสานงานในพื้นที่ของพวกเราเกิดขึ้นจากเครือข่ายเฟสบุ๊คที่มีจิตอาสาร่วมกัน  ถูกฟอร์มทีมขึ้นมาอย่างคร่าว ๆ ในเวลาอันรวดเร็ว  ทุกคนทำหน้าที่สำรวจพื้นที่ที่ประสบภัยมากที่สุด  และหน่วยงานของรัฐเข้าไม่ถึง  หรือเข้าถึงแต่มีเงื่อนไข เช่น ไม่มีบ้านเลขที่ไม่แจก  ขอบคุณเครือข่ายชาวสุพรรณบุรีทุกท่าน ลุงหมู คุณหน่อย คุณแจ๊ค น้าชาติ คุณจ้อน คุณกุล ผู้นำท้องถิ่น ที่นำพวกเราเข้าไปในพื้นที่เป้าหมาย และขอบคุณเขตพื้นที่การศึกษาประถมฯ เขต 1 สุพรรณบุรี ที่เอื้อเฟื้อสถานที่พักพิง... 






วันจันทร์ที่ 5 กันยายน พ.ศ. 2554

เพื่อความทรงจำเล็ก ๆ


อาจจะเป็นเพียงความฝัน ความตั้งใจที่จะเขียนบล็อคของตัวเองสักที่หนึ่ง  จะเป็นที่ไหนก็ได้ โดยนำเอาประสบการณ์ที่ไปผ่านพบ มอง ดู รู้ เห็น เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำของคนเล็ก ๆ บนโลกใบนี้